Hey, I just met you, and this is crazy! Here’s my number, call me maybe ♪♫
Ten eerste: alsjeblieft, nu heb je ‘m ook in je hoofd. Ik vond ’t eerst een verschrikkelijk nummer. Veel te vrolijk, zo’n happy huppelmeisje, bwuh. Toen zag ik de clip, en vond ‘m iets minder vreselijk. Nu heb ik ‘m zo vaak gehoord dat ik niet anders kan dan gewoon meezingen (hoewel ik de tekst eigenlijk nog steeds niet helemaal ken, en ik vind dat wel een goed teken).
Ik heb ’t helaas nog nooit meegemaakt dat ik een nummer van iemand op ’n papiertje kreeg. Wel vaak zat nummers uitgewisseld met iemand die je net leert kennen, maar daar blijft ’t bij. Ook heb ik zelf nog nooit mijn nummer op een papiertje gekalkt met de tekst ‘bel me’ (ook zonder die tekst heb ik ’t nog nooit gedaan trouwens).
Het lijkt me ook maar een vreemde ervaring. Je krijgt een papiertje met een nummer in je hand gedrukt (of je vindt ’t in je tas, ook leuk), en dan? Eerst blij zijn dat iemand jou zijn/haar nummer heeft gegeven, maar verder? Ja, terugbellen dus. “Hoi, eeehm. Ja, ik kreeg een briefje met dit nummer, dus ik dacht ‘kom, ik bel eens!’ haha ja. Ehm. Dus.” Beetje lullig zou zijn als je zo’n antwoord krijgt: “Oh hai. Eeeeeehm, ben jij dat blonde meisje die ik zag op ’t station, of die met bruine vlechten in de bus op weg naar Appelscha? Oh, je bent geen van beiden? Oh..”
Ik vind ’t maar een vreemd gedoe. Als ik contact zou willen met iemand zou ik gewoon tegen ‘m aan gaan lullen, in plaats van diegene een briefje geven (overigens heb ik een vriend, dus maakt dit voor mij niet veel uit, maar toch). Als je ‘m een briefje geeft zit je vervolgens dagenlang in spanning te wachten tot hij je ein-de-lijk eens opbelt. En natuurlijk is hij je allang vergeten en moet je helemaal uitleggen wie je ook alweer bent.
Zou jij iemand je nummer geven, in de hoop dat hij/zij je óóóóit nog eens belt, maybe?
Elise's blog 
Ik heb wel een keer een visite kaartje van een jongen gekregen met de boodschap ‘Bel me’. Na drie dagen nadenken heb ik een smsje gestuurd, bellen durfde ik niet haha. Voor de rest heb ik ook nog nooit mijn nummer zo op geschreven en bij iemand in de hand geduwd, het moet sowieso eerst een beetje klikken voordat ik mijn nummer zomaar geef.
Nee, nooit gedaan. En ik zou ook nooit bellen als iemand dat bij mij deed :P Tenzij ik wist wie ik was en hij supermegaextreem leuk was, natuurlijk!
Super leuk nummer!
Wel eens m’n nummer opgeschreven op een briefje en aan iemand gegeven. Maar vervolgens begonnen we eerst te sms’en, later pas bellen ;-)
Hihi, ik vind het een schattig nummer. :) Heb het zelf nog nooit gedaan, volgens mij ook nooit gekregen. Wel laatst een e-mail adres, voeg me toe op facebook….
Geweldig nummer! Ik was er ook zo erg verslaafd aan =p
Haha ik zou dat dus ook nooit doen en inderdaad gewoon zorgen dat ik een reden heb om tegen degene aan te lullen =p
Ik heb het ooit op een bonnetje geschreven van de Smullers. De blik toen ze het zag was onbetaalbaar, haar hoofd werd helemaal rood
Verschrikkelijk dat nummer ;)
Ik zou het wel spannend vinden als iemand dat zou doen (bij mij, ik zou het zelf niet zo snel doen). En dan bedenken wie het zou kunnen zijn.
Maar nee, niet meegemaakt, alleen als ik mensen al gesproken heb, niet als ik ze écht helemaal niet ken.
Ik vind het ook maar een vaag liedje :P
Je kan ook gewoon smsen. Zelfde contact, alleen geen awkward situation ;)
Het is wel even CALL ME maybe, niet TEXT ME maybe, hoor! En het mist wat, dat smssen. Het is niet romantisch genoeg vind ik :p
Nee, zou ik nooit doen. Dit nummer kende ik overigens in een veel awesomer versie:
http://www.youtube.com/watch?v=iTthJI0rDnk ;)
Zeg Daan, wil je mijn nummer?
Als je ‘m per sé kwijt wil zal ik het nog even in consideratie nemen. Ik bel wel xD
Oke, die is maf. Maar ook wel leuk. Ja, hij’s wel leuk. En maf.
Nee, nooit gedaan. ;)