Hoi mensen, we doen net alsof ik niet weken geleden mijn laatste blogpost het internet op heb gesmeten. Deal?
Mooi, next!
Ik schreef eens over de zin en onzin van een logé. Nu meneer de logé uit beeld is kan ik maar beter meteen voor mezelf (en alle andere zielige singletjes) opschrijven waarom single zijn toch wel heel tof is. Een beetje à la Dolle Mina (niemand beslist over mij! blablabala) maar dan anders. Want hé, je moet er toch maar het beste van maken dacht ik zo.
- Meer tijd voor vrienden. Ja, serieus. Je moet eens opletten hoe weinig je je vrienden nog maar ziet als je in een relatie zit. Echt niet tof hoor. Dus ik ben die schade ruimschoots aan het inhalen, en godsamme wat heb ik die mensen gemist (niet dat ik ze nooit zag, maar het is toch wel tof om ze te zien zonder dat ik ergens in diezelfde ruimte een vriendje heb rondlopen. Geen idee waarom, maar het voelt gewoon prettig. DAT IS GEWOON ZO).
- Meer tijd voor school…. haha nee laat maar.
- Wel: überhaupt meer tijd! Geen rekening houden met ‘ik ben al zo lang niet meer bij hem thuis geweest, ik wil toch graag wel weer eens langskomen’, niet uren heen-en-weer reizen (als de persoon in kwestie een eind verder weg woont, zoals bij mij) en niet afspraken met vrienden moeten afzeggen omdat meneer vriendlief midden op de avond pas aankomt met de trein.
- Voor iemand die school + vrienden + werk in Zwolle én vrienden + werk + bandje in de Achterhoek heeft is het prettig dat ik niet met nóg meer dingen rekening moet houden.
- Niemand om rekening mee te houden. Het kan me van geen van m’n vrienden schelen wat ze op dit moment aan het doen zijn, of ze ineens drie dagen op vakantie gaan en als ze even niks van zich laten horen. Ja, moet je in een relatie eens flikken…
- Er zal nu niemand zijn die zegt dat je niet met die-en-die jongen of dát meisje mag praten, omdat ‘ie dat toevallig niet prettig vindt. Dikke doei.
- Niet vreemd worden aangekeken omdat ik Bassie & Adriaan luister en ineens keihard begin mee te zingen met één of ander nummer. Of dat ik Nations of the World, Pokémon of Poupée de Cire meezing.
- Mijn afwas drie weken kunnen laten staan als ik dat toevallig wil. Vrienden maken er geen opmerkingen over en ikzelf kan er ook wel tegen. Net als de was en eigenlijk sowieso gewoon de rommel.
- Normale porties eten. Met ons tweeën maakten we altijd eten voor twee personen, maar de helft daarvan was altijd nog te veel voor mij waardoor ik met buikpijn op bed belandde. Nu kan ik het doen met een lapje vlees als avondeten.
- Rustig mijn blogs kunnen typen zonder dat er iemand mee kijkt. Want op de één of andere manier vind ik dat Heel Lastig.
- Met andere woorden: persoonlijke vrijheid. En ik merk dat ik dat de afgelopen jaren toch wel behoorlijk gemist heb. (Eerst een relatie van ongeveer 4 jaar, toen eentje van een half jaar. Ik vind het wel even mooi geweest)
- (ik verwacht dat als ik op nog meer positieve punten kom, dat ik dat hierbij ga toevoegen. Input is altijd welkom! :D)
Hm, dit lijkt nu een ‘fuck my ex lalala’-post, maar dat valt gelukkig wel mee. Want even serieus: we mogen elkaar nog steeds en hebben geen ruzie. Maar hé, nu ik single ben kan ik er maar beter van genieten ook.
Elise's blog 