Allereerst: kijk, blog is naar de kapper geweest! Het is blauw en ik vind blauw een beetje mwah, maar het is minimalistischer en daar ging ik voor. En ik kan hier wel mee leven. An sich.
Nou kijk, ik heb zo’n Emmerlijst (“oooooohja, die waren we al bijna vergeten want je doet er nooit wat mee Elise.” Ja klopt, merci). Daar stond: sushi eten. Want nee, ik eet nooit sushi. Weet ik veel waarom, dat gebeurt gewoon nooit, don’t judge me!
Maar goed, afgelopen zomer at ik sushi. Daar maakte ik een foto van. En die foto wilde ik posten als bewijs. Maarja… Lekker saaie blogpost dan. Minimalistisch is prima, maar dit slaat alles.
Dus plaats ik hierbij random foto’s van mijn vakantie in Berlijn in de zomer van 2012, waar ik samen met twee vriendinnen heen ging. En daar at ik dus ook sushi. GENIET ERVAN.
Fototip: klik voor groter en cooler en Duitser.
Kijk, sushi. Eigenlijk is dat bord met sushi van vriendin I., maar ze deelt graag. Ik en vriendin L. hadden iets van taugé met haan ofzo. Conclusie: sushi is best lekker nog wel op zich. En ik at het met stokjes, dat verdient bonuspunten. Overigens maakte ik voor kerst 2011 ook zo’n sushiroldinges, maar dit was met brood in plaats van rijst. Smaakte wel goed overigens.
Berlijn, dus Duits. Schwanz betekent staart en dit bord was getimmerd op een stenen ezel. Die ezel bleek een goede weersvoorspeller, zoals je kunt lezen.
We waren in een dierentuin. Daar hadden ze ook geitjes. GEITJES. LIEF!
… en vier verschillende kleuren Lama’s. Vet cool.
Een vrouw die verkracht wordt door een zwaan, ofzo. Schijnt bij een mythe te horen die ik niet wil kennen.
En dan zeggen dat Amerikanen dik zijn…?
Sja, meiden.. Dit was in onze hotelkamer.
Dit vond ik enorm grappig: een groep Japanners die met z’n allen foto’s aan ’t maken waren van de Brandenburger Tor.
Deze prullenbak stond buiten de dierentuin. Ge-ni-aal.
SHAKALAKABOOMBOOM BABY! Een of andere club in het minder fraaie gedeelte van Berlijn.
Eten bij de Pizzahut. We kregen gratis cola omdat ze de bestelling van vriendin L. vergeten waren en zij daar dus bijna drie kwartier op heeft gewacht, als het geen uur was. Eten bij de Pizzahut is een jaarlijks terugkomend tafereel tijdens vakanties trouwens, relatief goedkoop en altijd enorm lekker! En vaak krijg ik ’t niet eens op (maar ik ben dan ook ieniemienie).